Stolarz ma jedną duża deskę. Wie, że przydać mu się mogą jedynie deski o określonych wymiarach (każda potencjalnie wiele razy). Ponieważ deski mają wzorki, więc deska o wymiarach 5x3 to co innego niż deska 3x5. Stolarz jak ma tę swoją prostokątną deskę to może ją przeciąć prostopadle do jednego boku, ale cięcie musi być wykonane do końca (tzn. musi ją przeciąć na dwie części wzdłuż prostej). I jak już przetnie to może te deski, co dostał, też dalej (w ten sam sposób) przecinać itd, itd... W ten sposób dostanie trochę desek. Niektóre mają dobre wymiary i mu się przydadzą, inne nie. Stolarz chce, aby łączna powierzchnia niepotrzebnych desek była jak najmniejsza.
W pierszym wieszu są wymiary deski którą ma stolarz na początku. W kolejnych wierszach są wymiary desek, które mu się przydadzą. Dane wejściowe kończy liczba -1. W pierwszym i jedynym wierszu wyjścia należy wypisać łączne pole powierzchni wszystkich desek, które mu się nie przydadzą. Zakładamy, że stolarz postępuje optymalnie, aby jak najmniej zmarnować.
Dla danych wejściowych:
9 9 3 4 4 9 2 9 120 143 -1
Poprawną odpowiedzią jest:
3
Wszystkie liczby na wejściu są z przedziału 1...600 (oczywiście poza końcową -1)
[Zgłoś rozwiązanie] [Moje zgłoszenia]